Ahzâb Sûresi 4-5 ve 37. Âyetler Bağlamında Evlatlık Kurumu

Evlatlık Kurumu

Özet

İnsanlık tarihiyle beraber dünya üzerinde yer alan aile kurumu, toplumlar için çok önemlidir. Ailelerin, sağlam ve düzgün olması toplumları da güçlü yapmaktadır. Aileyi aile yapan, yuvaları sıcak bir mekâna çeviren elbette ki ailenin bir parçası olan çocuklardır. Aileler, bazen dini, bazen sosyolojik bazen de psikolojik nedenlerden dolayı çocuk sahibi olmak istemektedirler. Fakat ne kadar çok istenirse istensin bazı aileler çocuk sahibi olamamaktadırlar. Çocuk sahibi olamayan aileler, bu eksiklerini gidermek için evlat edinme yöntemine başvurmaktadırlar. Bazen de çocuk sahibi olsalar dahi, aileler, farklı nedenlerden dolayı evlat edinme yolunu tercih etmektedirler. Dünya üzerinde yaşayan çeşitli milletler ve devletlerin, bazı farklılıklarla uygulamış oldukları evlat edinme, aileler ve toplumlarda birtakım sıkıntılara yol açmaktadır. Hz. Peygamber, Zeyd b. Hârise’yi cahiliye döneminde evlat edinmiş ve bu evlatlık İslâmın ilk yıllarında Ahzâb Sûresi 4-5 ve 37. âyetler gelinceye kadar devam etmiştir. Allah’u Teâlâ, ilk önce Ahzâb Sûresi’nde bulunan 4. ve 5. âyetlerle, insanların kendi sulbünden olmayan kişileri evlat edinmelerinin hiçbir geçerliliği olmadığını ve bu âyetlerle evlatlık kurumunu kaldırdığını peygamberi nezdinde tüm Müslümanlara bildirmiştir.  Daha sonra aynı sûre içerisinde bulunan 37. âyetle, evlatlık kurumunun yol açtığı yanlış bir uygulama olan “evlatlığın boşadığı hanımıyla evlenilmez” kuralını kaldırmıştır. Biz de araştırmamızda, evlatlık kurumunun yol açtığı bu sorunları ele alarak, ilgili âyetler ışığında çözümlerini okuyucuya aktarmaya çalışacağız.